Busti i Nefertitit, ne gjendjen qe ndodhet, eshte artistikisht dhe ritualisht i plote, i paarritshem, i ngurte dhe i huaj. Tek ai shkrihet natyralizmi i periudhes Amarna me formalizmin hierarkik. Por, ekspresiviteti i stilit te Amarnas perfundon ne gortesk. Kjo eshte vepra me pak ngushelluese e artit. Popullaiteti i saj mbeshtetet ne pakuptueshmerine dhe fshehjen e tipareve te saj unike. Reagimi i duhur ndaj bustit te Nefertitit eshte frika. Mbreteresha eshte nje androide, nje qenie artificiale. Ajo eshte nje gorgoneione e re, “koka pa trup e frikes”. Ajo eshte e paralizuar dhe paralizuese. Ashtu sikurse Kefreni ne fron, kjo Nefertit eshte e hijshme, e njerezishme. Ajo veshtron ne largesi, duke pare ate qe eshte me e mira per njerezit e saj. Ajo eshte autoriteti i vetehyjnizuar. Ikonografia paraqet nje Akhenaten gjysme-femerore, me gjymtyre te shkrter dhe bark te kercyer, ndoshta per shkak te nje defekti te lindjes apo te nje semundje. Ky portret e praqet mbretereshen gjysme mashkullore, nje vampire te vullnetit politik. Forca e saj terheqese edhe te josh, edhe te paralajmeron te largohesh. Ajo eshte personaliteti i Perendimit i mbrojtur pas kufirit te saj te dhimbshem, te akullt te identitetit apolonian.
Shkeputur nga libri “Personae Seksuale”, nga Camille Paglia, perkthyer nga Engjellushe Shqarri, Botimet ISP & Maluka
