I gjithe arti eshte nje dritare shfaqje
Nefertiti eshte personaliteti perendimor i ritualizuar, nje send i thjeshtuar. Ajo eshte paarritshmeritsht e paster. Vetullat e saj jane rruar dhe rivizatuar me gjeresine dhe ngrysjen e vetullave te mashkullit. Ajo eshte pastruar nga qimet si nje prift. Ajo ka fytyren e nje manekini, statike, pozuese, veteofruese. Dija e saj eshte njeherazi e panatyrshme dhe hieratike. Manekina moderne e vitrinave apo e pasarelave eshte androgjine, sepse ajo eshte femerorja e personalizuar nga abstragimi mashkullor. Ne rast se ka qene nje bocet studioje, busti i Nefertitit eshte po aq manekin sa dhe modeli mbreteror i nje rrobaqepsie te Londres. Si mbrtereshe dhe manekine, Nefertiti eshte edhe e ekspozuar edhe e mbyllur, fytyre dhe maske. Ajo eshte e zhveshur, por edhe e koracuar, me pervoje, megjithate ritulaisht e paster. Ajo eshte seksualisht e paarritshme per shkak se eshte pa trup: trupi i saj nuk ekziston; buzet e saj te plota te ftojne, por mbeten te bashkuara fort. Persosmeria e saj eshte per t’u ekspozuar, jo per t’u perdorur. Akhenateni dhe mbreteresha e tij e pershendesin oborrin e tyre nga ballkoni, “dritarja e shfaqjes”. I gjithe arti eshte nje dritare shfaqje. Fytyra e Nefertitit eshte dielli i dijes, qe lind ne nje horizont te ri, kuadri, apo rrjeti matematikor i fitores se njeriut mbi natyren. Sendesia idolatrike e artit te Perendimit eshte vjedhje e autoritetit te natyres nene.
Shkeputur nga libri “Personae Seksuale”, nga Camille Paglia, perkthyer nga Engjellushe Shqarri, Botimet ISP & Maluka
