Bota ka filluar me një kurban / Disa ilustrime të rolit mesianik të Shqipes
LE TË FLASIM PËR ZBULIMET GJENIALE MBI GJUHËN SHQIPE NGA PETRO ZHEJI
Shqipja i motivon fjalët e gjuhëve të huaja duke i “shpënë” tek simboli që ato, “pa e ditur” përshkruajnë a tek një simbol i njëvlefshëm me të.
Këtu shprehja “pa e ditur” do të thotë se vetë gjuhët e huaja, me mjetet e tyre leksikore nuk janë në gjendje ti reduktojnë, ti shpien fjalët e tyre tek simbolet përkatëse që ato përshkruajnë, duke mos u bërë dot koshjente kështu për lidhjen qe këto fjalë mbajnë me simbolet arkeotipale të cilave u referohen dhe të cilët, nga ana e tyre, përbëjnë motivimin e thellë, të fundëm të tyre.
Në qoftë se gjuha Shqipe, siç po tregojmë, lot një rol kaq të rëndësishëm ndërmjetësues mes fjalës dhe simbolit, si në shembujt e mësipërm ashtu dhe në ato që do të vijnë, i vetmi konkulzion i mundshëm që mund të nxirret që këndej është se ajo duhet të jetë më afër se çdo gjuhë tjetër (a të paktën më afër se shumica e tyre) gjuhës së parë simbolike.
“Njëshi” si fillim arkeotipal i Botës është “negativ”, sepse Bota ka filluar me një mohim, ky përbën mitin e “Sakrificës Kozmike” dhe është kjo “sakrificë”, pikërisht mohimi, ai që ne tregojmë me “-1”, i një Qënje Hyjnore, “kurbani”. Mund të themi pra edhe se: “Bota ka filluar me një kurban.”
Shëputur nga libri “Misioni Mesianik i Shqipes” (shembja e Kullës së Babelit), nga Petro Zheji, Botimet UET Press, 2015
#shqip #shqipja #petrozheji #enkeledasuti
