Më ngre më lart dashuri…ngriji
Grushtet më të bukur të çmendurisë sime
O kama e udhëtimit…në mishin tim
Dhe ngulja e thikës
Më zhysin më tej zonjëza ime
Deti më thërret
Dhe shton më shumë vdekje në mua
Ndoshta teksa vdekjet më vrasin…Unë jam rigjallëruar
TRUPI YT ËSHTË HARTA IME
Harta e botës nuk më intereson më
UNË JAM KRYEQYTETI MË I VJETËR I TRISHTIMIT
Dhe plaga ime një skalitje faraonike
Dhimbja ime…zgjerohet si një tokë me vaj
Nga Beiruti…në Kinë
Dhjimbja ime…një karavan…dërguar nga Kalifët e “A’Chaam-it” në Kinë
Në vendin e shtatë të “Lindjes”
Dhe të humbur në gojën e dragoit
Zogu i zemrës sime…
O rërë deti dhe pyej ullinjsh
O shije e borës dhe shije e zjarrit
Aroma ime e parajsës…vështrimi
Ndjehem i frikësuar nga e panjohura…strehomë
Ndjehem i frikësuar nga errësira…përqafomë
Kam ftohtë…mbulomë
Tregomë histori fëmijësh
Shplodhu krahë meje
Këndomë…
Duke qenë se, që nga fillimi i krijimit
Kam kërkuar për një shtëpi për ballin tim
Për flokët e një gruaje
Që më shkruajnë mbi mur…dhe më pas më fshijnë
Për dashurinë e një gruaje…që të më marrë
Në kufijtë e diellit…dhe të më hedhë
Nga buzët e një gruaje…teksa më bën
Si pluhurin e arit të pluhurzuar
Jetën time të shkëlqejë…erashka ime
Feneri im. Ligjëratat e orkideve
Zgjasin një urë me aromë portokajsh
Duke më vendosur mua si një krëhër prej fildishi
Në flokët e tu të errët…më pas harromë
Unë jam një pikë ujë…i ndarë më dysh
Që mbetet në librin e tetorit
Dashuria jote më shtyp
Si një kalë i çmendur nga Kaukazi duke më hedhur nën thundrat e tij
Duke bërë gargare me ujin e syve të mi
Shtomë më shumë furi…shtomë
O grushtet më të bukur të çmendurisë sime
Për hirin tuaj i lë të lira gratë e mia
Dhe e shuaj çertifikatën time të lindjes
Dhe i pres të gjitha arteriet e mia
Trupi yt është harta ime nga Nizar Qabbani
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
@dreamgaia
