‘Dhomat e hoteleve përbëjnë një univers të ndarë moral.’
-Tom Stoppard
Një shtrat, një telefon, kordoni
I botës
Përtej mitrës
Këtu takohen, janë takuar dashnorët
Do të takohen sërish pas fytyrave të ndryshme
Ndërsa fotografitë e akullta
Shohin
Duke mos parë asgjë
Dhomat e hoteleve nuk shohin asgjë
Transaksione biznesi
Prostituta të vrara
Martesa të tronditura në heshtje
çfarë ndodh këtu
Nuk regjistrohet
Nuk ka asnjë të dhënë
Kur çërçafët
Ndërrohen
Çdo natë
Për të ftuarit e tjerë
Dhe ti e dashura ime
Dashnori im, lexuesi im
Përfundimisht
Vetja ime
PËRSE KE KAQ SHUMË URI?
PËRSE PO HAP
HUMNERA TEK VETVETJA
PËRPARA SE TË NXITOSH
TEK TAKIMI TJETËR?
PËRJETËSIA ËSHTË VETËM
NJË DHOMË HOTELI
Deluxe apo e sëmurë
Saç e lejon fati
E vetmuar si vetmia
E “të shkuarës vetëm një herë” të një nate
Dhe pa asnjë telefon
Apo mos është trupi?
A MOS ËSHTË TRUPI DHOMA E HOTELIT NË FUND TË FUNDIT?
O na lini ta banojmë, ta shumëfishojmë, duke qarë
Duke klithur, Duke u përqafuar
Përpara se të bëjmë
“Check out”
Poezia “Dhomat e Hoteleve”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
