Hiri bie mbi çatinë
E shtëpisë sime
Të kam mallkuar mjaftueshëm
Në rrjeshtat e poemave të mia
Dhe ndërmjet tyre
Në heshtjet që bien
Si flokë hiri
Mbi rezervuar
Nga një qiell
Veshur në tym
Të kam mallkuar
Sepse kujtoj
Aromën e gëzimit
Mbi një pallto lëkurëfoke
Dhe sepse ndjehem
Më shumë e braktisur sesa një fokë e vogël
Në një fushë të kuqe akulli
Me gjakun e së ëmës
Të kam mallkuar
Teksa ecja dhe lutesha
Mbi një tarracë çimentoje
Lart mbi rrugë
Sepse gjithçka zbrisja poshtë
Me dorën time të mavijosur
Nga qielli i mavijosur
Çfarëdo kumbull e dashur
Që vinte në gojën time
Ti e kishe zili
Dhe e peshtyje jashtë
Sepse ti më shihje në imazhin tënd
Sepse ti më preferoje
Ti më ndëshkoje
Ishte vetëm një formë jotja
Që poemat e mia po e kërkonin
Që asnjëra prej nesh se njihte
Për vite të tëra
Ne jetuam së bashku në një lëkurë të vetme
Ne ndamë palltot tona
Ne e urryem njëra-tjetrën
SIÇ URREN SHPIRTI TRUPIN
SE ËSHTË I DOBËT
SIÇ URREN MENDJA STOMAKUN
SEPSE KA NEVOJË PËR USHQIM
SIÇ URREN NJË DASHNOR TJETRIN
Unë godisja
Në xhepin e teorive të tua
Si një kangur bebe
Të besova
Mbi Marksin, Darvinin
Tolstoin, dhe Shaw-n
Të thashë se doja Pushkinin
(Ti e doje atë)
U betova se Monet
Ishte më i mirë sesa Bosch
Kujt i interesonte?
Unë do të kisha thënë broçkulla
Për të të kënaqur ty
Dhe e kam bërë shpesh
Sigutisht që
Kjo mori formën e
Luftës me ty
NE LUFTUAM KAQ MADHËRISHT!
NE LUFTUAM SI NJË BOKSIER
DHE THESI I TIJ I BOKSIT
NE LUFTUAM SI BINJAKË TË PAPËRPUTHSHËM
NE LUFTUAM SI NDARËS TË SEKRETIT
DHE HIJES SË TIJ
Tani ne jemi të ndara
KOHA NUK SHËRON
Foshnja në mitër
Ndarja është e vërtetë
Dhe vazhdon të rritet
Një nga një nënat
Largohen
Dashnorët largohen
Foshnjat rriten më shumë se rrobat e tyre
DISA VUAJNË NGA PAGJUMËSIA
SËMUNDJA E POETIT
DHE ULEN NETËVE
DUKE USHQYER
THITHKAT
E STILOLAPSAVE TË TYRE
Kam bërë qumësht të nxehtë
Dhe të kam pthur aty ku je
Kam mallkuar mallkimet e mia
E kam pastruar ajrin
DHE TANI ULEM KËTU DUKE SHKRUAR
DUKE TË FRYMUAR TY
Poezia “Nëna”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Piktura, Portret i të ëmës
Nga Lucian Freud
