Ulem në tavolinën time vetëm
Siç kam bërë në kaq shumë pasdite
Të dielash kur vije ti
Mbrapsht tek unë
Krahët e tu që vuanin për mua
Megjithëse, ato mbanin erën
E grave të tjera
Dhe koka jote e ëmbël përkulej
Që unë ta fërkoja
Dhe zemra jote që shërthente
Me gjëra për të më thënë
Dhe flokët e tu
Dhe sytë e tu
Të çmendur
Ne përqafoheshim
Mbi tapet
Dhe linim
Gjurmën e trupave tanë
Mbi dysheme
Kurrizi im është ende plagë
Atje ku me ke shtypur ti
Në qilim
Një plagë e ëmbël që s’do ta humbisja kurrë
TË MENDOJ GJITHMONË
TË DIELAVE PASDITE
Dhe përpiqem të të bashkoj
Me ato fjalë
Sikur ti
Të mund të ktheheshe tek unë
Në muzg
Por ti nuk do të kthehesh kurrë
Kurrë
E vërteta është
Se ti nuk ekziston më
OH TI ECËN NËPËR BOTË
Me guxim të mjaftueshëm
Një këmbë përpara
Tjetrës
Por dashnori që ti ishe
Goditja e butë
Duke pranveruar brenda meje
Duke më besuar me ëndrrat e tua
Është ngurtësuar
Në frikë dhe cinizëm
TRADHËTIA E BËN KËTË
TRADHËTON TRADHËTARIN
DUA TË TË URREJ
POR NUK MUNDEM
POR NUK MUND
AS TË TË DUA PO ASHTU
ËSHTË DASHURIA JONË E VJETËR
AJO QË DUA
SIÇ DO NJERIU
DISA IMAZHE
NGA FËMIJËRIA
CIFLA
QË SHKËLQEJNË NË RRUGË
Cifla drite
NË ERRËSIRË
Poezia “Ulem në tavolinën time vetëm”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Koha për çaj
Nga i talentuari Joni Miço
