Këtu, në fund të botës
Lulet rrjedhin gjak
Sikur të ishin zemra
Zemrat kullojnë një errësirë
Si bojë indie
Dhe poetët zhysin penat e tyre brenda
Dhe ata shkruajnë
“Këtu, në fund të botës,”
Ata shkruajnë
Duke mos e ditur se çfarë kuptimi kanë
“Këtu, ku qielli mjekohet me qumësht të zi,
Ku pirgjet e tymit ushqejnë qiellin
Ku pemët dridhen të tmerruara
Dhe njerëzit u ngjajnë atyre…”
Këtu, në fund të botës
Poetët rrjedhin gjak
Të shkruash dhe të rrjedhësh gjak
Mendohen si e njëjta gjë
Të këndosh dhe të rrjedhësh gjak
Mendohen si e njëjta gjë
Shkruana një letër!
Dërgona një parcelë ushqimi!
Ngushëllona me proverba apo fruta të sheqerosura
Me të folurën e Zotit
Shpërqëndrona me teoritë e artit
Që askush nuk mund t’i provojë
Këtu, në fund të botës
Kokat tona janë të zbrazëta
Dhe era ecën përmes tyre
Si fantzamat
Përmes një shtëpie të përndjekur
Poezia “Fundi i botës”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Në Tempullin Borobudur, Jogiakarta, Indonezi, korrik 2011
