Dashuria ime eshte shume
Ajo te turperon
Gjak, poema, foshnje
Nevoja te kuqe qe telefonojne
Nga vende te huaja
Nevoja te zeza qe sperkasin
Faqet
E zemres tende te letert te bardhe
Me mire ti do te doje nje vajze
Me nevoja me te thjeshta
Dreke, seks, pa kerkesa
E dashur
Darke, vere, krevat
Nje gojore te zakonshme
Dhe nevoja qe nuk jane kurre
Te kuqe si plaget e zbrazeta
Por te ftohta dhe blu
Si ekrane televizionesh
Si shtepi seri
Oh dashuria ime
Ato vajzat e thjeshta
Me nevoja te thjeshta
Lexojne librat e mi gjithashtu
Ato me thone se ndjehen
Njesoj si une
Ato me thone se une transkriptoj
Gjuhen e zemrave te tyre
Ato me thone se une perkthej
Dhimbjen e tyre memece, te pathene
Ne driten e bardhe te
Gjuhes
Oh dashuri
Asnje dashuri
Nuk eshte plotesisht pa kerkesa
Ajo mund te hiqet si e ftohte
Deri kur te vije dhimbja
Deri kur te vije foshnja e pare
Duke klithur vete nevojat e saj foshnjerake
Ne nje univers
Qe se thirri kurre
Dashuria per te cilen flet ti
Nuk mund te gjindet
Vecse ne faqet e bardha
Te librave te recetave
Ti kerkon gatim
Jo dashuri
Gatim me seksin pas
Seks te ftohte
Qe i flet vetem penisit
Dhe jo kaosit hungerites te zemres
Poezia “Dashuria ime eshte shume”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Adami ne Parajse, 1914, Kristian Zahrtmann
