Te zura tha ujku dhe gogesiu. Qengji kthehu drejt tij syte e perlotur. – U dashka te me hash? Eshte vertete e nevojshme?
Fatkeqesisht, duhet. Keshtu ndodh ne gjithe perrallat:
Njehere e nje kohe, nje qengj i pabindur braktisi te emen. Ne pyll takoi nje ujk te keq, i cili…
Me fal, ketu nuk eshte pyll, por bacja e timzoti. Nuk e kam braktisur nenen. Jam jetim. Edhe nenen ma ka ngrene ujku.
Nuk ka rendesi. Pasi te vdesesh, do kujdesen per ty shkrimtaret e librave edukues. Ata do te shtojne sfondin, motivet dhe moralin. Mos u zemero. As qe ta merr mendja sa pa kuptim eshte te jesh ujk i keq. Po te mos qe Ezopi, do te uleshim galic duke soditur perendimin e diellit. Ma ka shume enda.
Po, po, femije te dashur. Ujku e hengri qingjin dhe pastaj lepiu buzet. Mos e ndiqni shembullin e ujkut, femije te dashur. Mos u flijoni per moralin.
Tregimi “Ujku dhe qengji”
Nga Zbigniew Herbert
Shkeputur nga libri me poezi “Raport prej qytetit te rrethuar”, nga Zbigniew Herbert, perkthyer nga Romeo Collaku, Botimet Aleph, 2015
