Perhere kam menduar dragoin e frikur
Ate qe na rrefenin neper perralla
Si grabiste ujin dhe hante vajzat e bukura
Por kurre nuk pashe foto me gjymtyre njeriu
Mes dhembeve te tij. Ajo qe kam pare gjithmone
Ishte dragoi fatkeq gozhduar me shtizen e gjate. Te
Shen Gjergjit apo te ndonje strategu tjeter
Perhere e kam menduar dragoin e tmerruar
Por me lendohet zemra sa here mendoj
Dragoin e dashuruar
Nje bishe e tille nga mall e zjarr i sfilitur
Me veprime te guximshme ka fituar te dashuren
E ka sjelle ne mbreterine e tij stoli vezulluese
E shpelles se zymte dhe shkretane
Tani eshte i verbuar nga bukuri e saj
I pazot per gjithcka tjeter as ha, as pi
As fle. E mban thjesht lakuriq, te lidhur
Mos i ike. Dhe rri e veshtron
Dhe kerkon menyra per t’i thene se duhet
Ta dashuroje. Se nuk eshte bishe
Nuk eshte dragua. Eshte dashnori me ideal
Nje romantik qe e dashuronte me shpirt, dhe nese
Do te shohe bukurine e tij do te behet pergjithmone
E lumtur, e paprekshme dhe e bukur perjetesisht
Fragmente nga poezia “Dragoi dhe vajza”
Mihalis Pieris
Shkeputur nga libri “Metamorfoze qytetesh”, Poezi te zgjedhura 1978-2016, Mihalis Pieris, perkthyer nga Petro Cerkezi, Neraida, 2017
