ASKUSH NUK MË KA UDHËHEQUR DREJT VETVETES
UNË JAM UDHËHEQËSI
Mes shkretëtirës dhe detit
Unë jam udhëheqësi drejt vetvetes
I lindur nga gjuha
Rrugës për në Indi ndërmjet dy fiseve të vogla
I adhuruar nga dritëhëna e besimeve antike dhe paqja e pamundur
I detyruar të ruajë periferinë e një lagjeje persiane
Dhe obsesionin e madh të Bizantinëve
Në mënyrë që pesha e kohës të lehtësohet mbi tentat e arabëve
KUSH JAM UNË?
KJO ËSHTË NJË PYETJE QË E BËJNË TË TJERËT
POR NUK KA ASNJË PËRGJIGJJE
UNË JAM GJUHA IME
UNË JAM NJË ODË, DY ODA, DHJETË ODA…
Kjo është gjuha ime
Unë jam gjuha ime
Unë jam forma urdhërore e fjalës shkruaj:
JI! JI TRUPI IM!
DHE UNË KTHEHEM NË NJË MISHËRIM TË TIMBRIT TË TYRE
UNË JAM AJO ÇKA I KAM FOLUR FJALËVE:
Ji vendi ku trupi im bashkohet me përjetësinë e shkretëtirës
Ji, që unë të bëhem fjalët e mia
ASNJË TOKË MBI TOKË NUK MË MBAN
VETËM FJALËT E MIA MË MBAJNË
NJË ZOG I LINDUR PREJ MEJE
I cili ndërtoi një fole në rrënojat e mia përpara meje
Dhe në rrënojat e botës magjepsëse rreth meje
QËNDROVA NË NJË ERË
DHE NATA IME E GJATË PA FUND
KJO ËSHTË GJUHA IME
NJË VARËSE YJESH RRETH QAFËS SIME NGA TË DASHURIT E MI
Ata kanë emigruar
Ata e mbajtën vendin dhe ata emigruan
Ata e mbajtën kohën dhe ata emigruan
Ata i morën kullotat e tyre të zymta dhe emigruan
Ata i morën fjalët dhe zemra e rrënuar u largua me ta
A DO TË MBAJË KJO JEHONË, KJO JEHONË, KJO BARDHËSI, MIRAZH KUMBUES
NJË EMËR, NGJIRJA E ZËRIT TË SË CILËS TË MBUSHË TË PANJOHURËN
Dhe nisja e së cilës mbushet me hyjni?
QIELLI HAPI NJË DRITARE PËR MUA
UNË PASHË
PASHË
DHE NUK GJETA
ASGJË VEÇ VETVETES
Unë pashë vetveten jashtë vetes
Siç ka qenë gjithmonë
Dhe vizionet e mia të përndjekura nga shkretëtira
HAPAT E MI JANË ERË DHE RËRË
BOTA IME ËSHTË TRUPI IM
DHE TEK I CILI MUND TË MBAHEM
UNË JAM UDHËTARI DHE RRUGA GJITHASHTU
Perëndia më shfaqet dhe zhduket
Ne nuk presim atë që do të vijë
Në shkretëtirë nuk ka të nesërme
Ruajeni atë që kemi parë dje
LËRMËNI TA VRINGËLLOJ ODËN TIME
PËR TË THYER CIKLIN E KOHËS
DHE LE TË KETË DITË TË BUKURA
SA SHUMË TË SHKUAR MBAN E NESËRMJA?
Unë ia lashë vetveten vetes, një veteje të mbushur me të tashmen
Nisja më zbrazi nga tempujt
Parajsa ka kombet dhe luftrat e saj
UNË KAM NJË GAZELË PËR GRUA
DHE PEMË PALMASH PËR ODA NË NJË LIBËR RËRE
Unë shoh të shkuarën
PËR NJERËZIMIN, NJË MBRETËRI PLUHURI DHE NJË KURORË
Le ta kapërcejë gjuha ime fatin tim armiqësor
Le ta kapërcejë linjën e pasardhësve të mi, mua, tim atë
Dhe një shuarje qe nuk do të shuhet
Kjo është gjuha ime, mrekullia ime
Shkopi im magjik
Ky është Kopshti i Babilonit tim
Obelisku im
Identiteti im i parë
Metali im i lustruar
Idhulli i shkretëtirës së një arabi
Që adhuron çka rrjedh nga rimat
Dhe që adhuron vetë fjalët e tij
LE TË KETË PROZË
DUHET TË KETË NJË PROZË QË PROFETI TË TRIUMFOJË
Rimë për odat
Mahmoud Darwish
Burimi https://www.youtube.com/watch?v=_veRq5yUFc8
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
