Ti mu hape
Paksa
Më pas u frikësove
Dhe u mbylle sërish
Një djalë i vockël
Që ka frikë të lëndohet
Një gisht këmbe i goditur me thikë
Në errësirë
Një gisht i prerë
Mbi letër
Mendoj se jam e çliruar
Nga frikërat
E ngazëllyer, e braktisur
Nga thirrja e Bacchae-s (tragjedia greke)
Vetë sirena ime
E lidhur më vetë direkun tim
Njëherësh Circe
Dhe derri i saj
Por edhe unë
Kam frikë
UNË E DI
SE KU TË ÇON JETA
Impulsi për t’u bashkuar
Për të rrëfyer gjithçka
Ndiqet
Nga impulsi
Për t’u dorëzuar
DHE DASHURIA
DASHURIA E PATHYESHME
DUHET TË VDESË
QË TË RILINDË
SËRISH
Ne vijmë tek
Njëri-tjetri
Me përpjekje
VETERANË TË LUFTRAVE
TË TJETRIT
Garanci divorci
Në duart tona
Që ne do t’i mundim
Me lulëzime
Por lulëzimet
Nuk do t’ia kalojnë
Rrahjeve tona
NE VIJMË TEK
NJËRI-TJETRI
ME SHPRESË
Në Duart Tona
Atë gjënë
Që ka mbajtur
Vetë Pandora
Në shportën e saj
Kur janë arratisur
Të gjitha sëmundjet
Dhe betimet e botës
Poezia “Dashnorët e Epokës Mesjetare II”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Pritja
Nga i talentuari Joni Miço
