Poeti, në fillim i rrëfen jetën e tij njeriut;
Pastaj, kur njeriu është duke fjetur, zogjve,
Dhe kur zogjtë kanë fluturuar larg,
Ai ia rrëfen atë pemëve…
Më vonë, kalon era bashkë me një pëshpërimë gjethesh.
Ja çfarë më thotë era:
Palloi ngre bishtin
Dhe bën freks,
Poeti,
duhet të lëvizë vetëm pendët e krahëve të tij.
Të cilat përkthehn si më poshtë:
Ajo që i them njeriut është e mbushur me krenari;
Ajo që u them zogjve, me muzikë;
Ajo që u them pemëve, me lot.
Dhe çdo gjë,është një këngë e kompozuar për Erën,
Nga të cilat, më pas,
kjo spektatore harraqe dhe e vetmuar,
mund të kujtojë veç ca fjalë.
Por fjalët e kujtuara nuk
harrohen kurrë,
nga gurët.
Ajo që poeti u thotë gurëve është e mbushur me,
Përjetësi.
Dhe, kjo është kënga e Fatit,
Të cilën as yjet nuk do ta harrojnë.
Poezia ‘Biografia, poezia dhe fati’(Biografía, Poesía y Destino)
Nga poeti spanjoll, Leon Felipe
Përzgjedhja dhe përkthimi nga anglishtja – Enkeleda Suti.
Fotografia nga zemra, mendja, dora e dy njerezve, individeve dhe artisteve shume te talentuar Xhoana Erlin Sulaj Altin Sulaj
