Joyce-i eshte nderrur ne kolltuk. I gjate, i dobet, me nje kemishe te bardhe, e floket qe tanime po i thinjen. Ka nje shprehje mosbesimi dhe buzet shtrenguar. Gruaja e tij Nora kerkon ndjese per gjendjen e shtepise. Menyra e jetes se Joyce-it gjen pasqyrim ne misterin e personalitetit te tij. Parisi eshte me ne fund i qete. Dhoma eshte bojeqielli, si ngjyra e syve te kalter…Anna Livia s’flet asnje nga keto gjuhe, flet gjuhen e lumit.
Shkeputur nga libri Loja e Mbremjeve, Bisede me James Joyce, nga Adolf Hoffmeister, perkthyer nga Krenar Zejno, Zenit, 2017.
