Unë e dashuroj grushtin e tokës që ti je.
Sepse kullotat e saj, vigane sa një planet,
Nuk kanë asnjë yll tjetër. Ti je kopja ime
E universit të shumëfishuar.
Sytë e tu të gjerë janë e vetmja dritë që njoh
Konstelacionet e tua të zhdukura;
Lëkura jote pulson si damari
E një meteori nëpër shi.
Ijet e tua ishin kaq shumë prej hënë për mua
Goja jote e thëllë dhe kënaqësitë e saj, me kaq shumë diell;
Zemra jote, e zjarrtë me rrezet e saj të kuqe,
Ishte një dritë kaq e zjarrtë, si mjalti në hije.
Kështu kaloj nëpër formën tënde që digjet,
Duke të të puthur ty
Kompakte dhe planetare
Pëllumbi im, globi im.
Nga Pablo Neruda
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Skulptura, Muza dhe poeti, 1900, Auguste Rodin
