Grua, mund të isha fëmija yt,
Që të pija qumësht nga gjinjtë e tu si nga një pus,
Që të të shikoja dhe të të ndjeja në krahun tim
Që të kem të qeshurën tënde të artë
Dhe zërin tënd të kristaltë.
Që të të ndjej në venat e mia si Zoti në lumenj
Dhe që të të adhuroj në kockat e dhimbshme të pluhurit dhe të blirit
Që të të shikoj të kalosh aty pranë pa dhimbje
Si do të të doja grua, si do të të doja grua,
Siç nuk të ka dashur askush tjetër!
Të vdes dhe ende
Të të dua edhe më shumë.
Dhe ende
Të të dua më shumë
Dhe më shumë.
Nga Pablo Neruda
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Skulpturat, Zgjimi dhe Tualeti i Venusit, rreth 1890, Auguste Rodin
