PJESA
3: TË KUPTOJMË QERAMIKAT E PICASSO-S
Përshtatja
e një hapësire krijuese të përbashkët & Përqafimi i influencave mesdhetare
Nga
Revista ARTSPER
Përshtatja
e një hapësire krijuese të përbashkët
Të
ftuar të Suzanne dhe Georges Ramié ishin dhe artistë të tjerë francezë të
njohur kryesisht për pikturat e tyre. Midis tyre, Henri Matisse, Marc Chagall dhe
Victor Brauner.
Por kjo përvojë në studion Madoura nuk ishte vetëm profesionale…Në vitin
1953, më francezi i spanjollëve u takua me Jacqueline Roque, bashkëshortia e
tij e fundit. Gruaja që shoqëroi Picasso-n deri në fund të jetës së tij ndante me
të jetën e përditshme të një artisti, për të cilin qeramikat ishin thuajse një
rigjenerim shpirtëror nga kërkesat dhe shqetësimet e pikturës.
Përqafimi
i influencave mesdhetare
Midis
tematikave të preferuara në qeramikat e mjeshtrit të madh andaluzian,
spektatori gjen elementët e rinisë së tij ndërmjet Malagas dhe Barcelonës. Në
pjatat e tij tipike mesdhetare, ai ka pikturuar diellin, ‘la corrida’, demat,
zogjtë, fytyrat e torturuara. Këto vite të gjata të kaluara pa rrënjë zunë vend
tek ai. Kështu, ai gjeti strehim tek arti i tij dhe futi në veprat e tij një
estetikë mesdhetare, një lloj “gëzimi për të jetuar”. Vazot qipriote e frymëzonin
atë dhe ai i stoliste ato me fytyra femërore. Ai paraqiste në vazot e tij skena
nga ‘corrida’, ndonjëherë të rrumbullakëta, ndonjëherë ovale. Ai ishte frymëzuar
nga qeramikat hispaniko-maure dhe prodhoi pjata dhe artikuj të tjerë të
dekoruara në të dyja anët, siç ishin ato që ai kishte parë kur kishte qenë fëmijë.
Në
qeramikë, procesi krijues reflekton me finesë rrjedhën e jetës njerëzore.
Picasso ka qenë mëse i vetëdijshëm për këtë. Baltë, zjarr, vazo. Materiali
kalon nëpër cikle të sakta, të cilat megjithatë i lënë një vend shumë të madh
shansit. Ky dimension alegorik shprehet në përdorimin që ai i bënte figurës
mitologjike dhe nga një ripërdorim i elementëve piktoresk të antikitetit. Ai e
shihte këtë si një mënyrë për të shprehur konfliktin e përjetshëm ndërmjet të
vdekshmes dhe të pavdekshmes, ndërmjet jetës dhe vdekjes.
Duke
i qëndruar i vërtetë besimeve të tij komuniste, Picasso paraqiste pëllumba në
qeramikat e tij. Në atë kohë, rikthimi në Spanjë ishte i paimagjinueshëm për
artistin, ndërkohë që Gjenerali Franko ishte në pushtet. Për më tepër,
angazhimi i tij politik e inkurajonte atë që t’i ofronte pjesët e tij me çmime
të përballueshme.
Imazhi
1: Fotografi e Pablo Picasso dhe Marc Chagall në Vallauris, 1948
Imazhi
2: Corrida Soleil, 1953
Burimi:https://blog.artsper.com/en/a-closer-look/understanding-picassos-ceramics/
Copyright i përkthimit www.enkeledasuti.com
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
