Perëndeshë, vij tek ti
Qafa ime e kurorëzuar me sytha trëndafili
Koka ime e mbushur me vizione foshnjash
Pëllëmbat e mia hapen për thonjtë e tu të argjendtë
Sytë e mi hapen për rrezet e iluminimit tënd
Vagina ime dhe mitra ime zbrazen
Për t’u mbushur me rrezatimin tënd
O Perëndeshë, unë do të isha një anije e denjë
Paqëndrueshmëri, gjithçka është paqëndrueshmëri
Ora ngrihet për të rënë sërish
GRUAJA MBUSHET VETËM PËR T’U ZBRAZUR
NË NJË KONVULSION QË SHKUND BOTËN
POETI RRITET PËR T’U BËRË NJË ZË
Vetëm për të vdekur kur vdekja ta marrë
Një goditje e fshin nga faqja
E MEGJITHATË UNË E HAP LIBRIN E SAJ DHE NJË ERË E FTOHTË FRYN NGA PËRJETËSIA
PERËNDESHË, VIJ TEK TI
KURORËZUAR NË LOT, NË HUMBJE, NË ERA FISHKËLLYESE
Mbështjell erëzat e shtrigave rreth qafës sime
Për t’u mbrojtur nga paqëndrueshmëria që është fati ynë i përbashkët
Erëzat thahen dhe shkërmoqen
Teksa fytyra ime mbushet me hartën e anktheve të mia
Dhe vajza ime kërcen lart si verë
Që gërshetohet përreth kafazëve të paqëndrueshmërisë
O perëndeshë, mësomë të lëvdojë humbjen
Vdekjen dhe vdekjen e të gjitha gjërave
Sepse nga ky vërshim
E di se rrjedhin të gjitha bekimet e tua
Poezia “Perëndeshës”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
