‘Vdekja eshte shoqeruesja jone
E perjetshme,’ tha Don Zhuani me
Frymen me serioze
‘Ajo eshte gjithmone ne te majten tone
Tek gjatesia e krahut
Ajo te ka pare gjithmone
Do ta beje gjithmone deri diten kur do te te preke
-Carlos Castaneda
Vdekja ime
Ngjan fiks si une
Ajo jeton ne te majten time
Fiks ne gjatesine e nje krahu
Ajo ka fytyren time
Floket e mi, duart e mia
Ajo plaket
Teksa une plakem
Ndonjehere, naten
Vdekja ime me zgjon
Ose me shfaqet ne endrra
Qe nuk i kam shkruar
Ndonjehre nje ere e papritur mi
Fryn floket nga askund
Dhe une shoh majtas
Dhe shoh vdekjen time
Gjalle, shkruaj
Vetem me doren time te djathte
Kur te kem vdekur
Do te shkruaj me doren time te majte
Por me vone do te me duhet te
Shkruaj permes te tjereve
Mund t’i shfaqem
Poeteve te ardhshem
Si vdekja e tyre
Poezia “Vdekja ime”
Nga Erica Jong
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
