Rruget e nje pasqyre
I
Dhe mbi cdo gje tjeter
te shohesh me pafajesi
sikur asgje te mos ishte duke ndodhur
qe eshte e vertete.
II
Por ty, dua te te shoh
derisa fytyra jote t’i shpetoje frikes sime
si zogu nga maja e mprehte e nates.
III
Si nje vajze e perbere nga shkumes roze
mbi nje mur shume te vjeter
qe papritur shpelahet nga shiu.
IV
Si kur cerdhon nje lule
dhe zbulon ate zemren qe nuk eshte aty.
V
Cdo xhest i trupit tim
dhe zeri im per tu kthyer ne nje kurban
banketi qe braktiset nga era ne verande.
VI
Te mbuloje kujtimin e fytyres sate
me masken e asaj qe ti do te jesh
dhe per te trembur ate vajzen qe ti ke qene dikur.
VII
Nata e ne te dyve
e shperbere neper mjegull
eshte stina e ushqimeve te ftohta.
VIII
Dhe etja
kujtesa ime per etjen
une poshte
ne fund
ne nje vrime
pi
kujtohem.
IX
Te bie si nje kafshe e plagosur
ne nje vend qe eshte bere per zbulesa.
X
Sikur te mos kishte asnje kuptim
as nje gje
goja e kycur
qepallat te qepura
harroj
brenda, eres
cdo gje mbyllet me eren brenda.
XI
Nen diellin e zi te heshtjes
fjalet digjen ngadale.
XII
Por heshtja eshte e vertete
ja perse shkruaj
jam vetem dhe shkruaj
jo, nuk jam vetem
eshte dikush ketu me mua duke u ngjethur.
XIII
Edhe nese them diell dhe hene
dhe yje
keto jane gjera qe me ndodhin mua
por cfare deshiroja une?
une deshiroja heshtjen e persosur
ja perse flas.
XIV
Nata ka formen e hungerimes se nje ujku.
XV
I gezuar nga humbja e vetvetes
ne imazhin e paralajmeruar
une u ngrita nga kufoma ime
shkova te shihja se kush jam
i migruar nga vetvetja
kam shkuar drejt atij qe fle
ne nje vend ere.
XVI
Renia ime e pafundme
ne renien time te pafundme
ku askush nuk me pret
sepse kur e pashe se kush po me priste
nuk pashe askend vec vetvetes.
XVII
Dicka po binte ne heshtje
fjala ime e fundit ishte
“Une”
por une isha duke folur per agimin e mrekullueshem.
XVIII
Lulet e verdha mblidhen ne nje rreth
toke blu
dhe uji dridhet nga era.
XIX
Dita verberuese
zogjte e verdhe ne mengjes
nje dore shthur erresiren
nje dore terheq floket
e nje gruaje te mbytur
e cila nuk ndalet se ecuri neper pasqyre
qe te kthehet tek kujtimi i trupit
duhet te kthehem tek kockat e mia qe po vajtojne
duhet te kuptoj se cfare po thote zeri im.
Nga Alejandra Pizarnik
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
