E pikturuar më 30 tetor 1932, piktura “Grua ulur afër dritares”
është një nga portretet e fundit më madhështore që kurorëzon serinë euforike të
kryeveprave nga ky vit kyç. Deri në këtë kohë, Marie-Thérèse ishte rritur me
ngjitje në çdo fushë të krijmtarisë së të dashurit. Këtu, në një nga portretet
më impresive dhe hijerëndë që Picasso ka pikturuar ndonjëherë për të, ajo shpall
dominimin absolut, një muzë e idolizuar që mbretëron si një hyjni mbi artistin
dhe krijimet e tij.
Në një shkallë monumentale, Marie-Thérèse mbush hapësirën e telajos
së madhe të shtyrë deri në buzët e rrafshit
të figurës. Si rezultat, ajo jo vetëm që kryeson përmbi dhomën e mbushur me
dritë të kompozimit, por dominimi i saj arrin në vetë hapësirën e shikuesit,
duke na kthyer në vdekatarë të thjeshtë në praninë e saj teksa ne hedhim vështrimin
tonë përpara saj. Të papërbërë më nga mishi dhe gjaku,
Picasso e ka prezantuar atë si një perëndeshë me krahë, një skulpturë Nike e
ditëve moderne, e flakëruar me dritë dhe jetë. E kornizuar nga një panel qielli
blu, koka e saj është hënore, me shkëlqim,
dhe skulpturore sikur të ishte skalitur në mermer, ndërsa trupi i saj është epshor
dhe i butë, një kompozim planesh të kurbëzuara që orbitojnë rreth bustit të saj
në të kuqe të zjarrtë.
Bukuria rinore dhe statutuore e Marie-Thérèse frymëzoi një
fjalor të ri piktoresk në veprën e Picasso-s. Prania e saj nxit tek artisti një
dëshirë për ta paraqitur trupin e saj të bollshëm në të dyja format – dy dhe
tre dimensionale. Duke na kujtuar menjëherë bustin prej allçije të vitit 1931,
profili i saj i cili mund të njihet mënjëherë ka një cilësi të fortë
skulpturore, konturet e saj të paraqitura me një linjë të vetme të prerë, sikur
gishtërinjtë e të dashurit të saj të jenë duke kaluar nëpër përvijimet e
profilit të saj. Ishte kjo ikonografi pamore që do të shërbente si stenografia
artistike vendimtare për artistin gjatë gjithë viteve 1930.
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
