Vermeer…Ne kerkim te poezise se fshehur te jetes se qete.
Tabloja e zhanrit ishte gjinia me e pelqyer dhe pothuaj e vetmja me te cilen u mor Johan Vermeri. Ne kete pike ai dallon nga Franc Halsi, qe u shqua si reformator ne gjinine e portretit dhe nga Rembrandti qe pikturoi peisazhe, tablo zhanri, portrete, natyra te qeta etj. Pjesa dermuese e veprave te Vermerit jane frymezuar nga skenat e jetes se perditshme: “Vajza duke lexuar nje leter”, “Gruaja e re me kanen e ujit”, “Gjumashja”, “Fisniku dhe vajza duke luajtur ne epinete”, “Vajza e re me callme”, “Peshuesja e perlave”, “Gruaja me ibrik” e te tjera. Ne to burrat jane gjithnje ne plan te dyte, ndersa grate zene kurdohere vendin kryesor te tablose. Enderruese, disi melankolike, te permbajtura e terheqese njeheresh, ato shfaqen duke lexuar nje leter, duke luajtur me vegla muzikore, duke kundruar nje harte, duke pergjuar apo biseduar, gjithnje ne caste qetesie dhe intimiteti. Larg prirjes tregimtare te skenave te zhanrit te pikturuara nga artistet primitive flamande, Vermeri kerkon poezine e fshehur te kesaj jete te qete. Me fuqine magjike te ngjyrave te tij kristalore dhe me driten e bute qe lan tablote, skenat intime brenda mureve te shtepise shfaqen para syve te shikuesit me nje ngarkese te vecante lirike.
Shkeputur nga libri ‘Mjeshter te piktures’, nga Eduard Guxholli, Sh. B. 8 Nentori, 1990
