Oret e jetes nuk ecin mbrapa, ato ecin vec perpara. Te lutem e dashun mos me len me e prite vdekjen me vjet. Vuej shume ne shpirt. Kujtimi po me lot mendsh. Nese vidat e krese do te me lirohen, atehere ka mundesi qe te ve dore ne veten time…per mue ashtu njilloj, si te ngjallesh ti si te vdes une. Due me te pa rishtas e mandej me te ndejt ne krah besnik. Dje qava shume, por i dhashe lamtumiren shtepise sone e jo ty. Ne shtepine tone due me u kthye prap me ty i vdekun e ne livadhin tone te rrethuem prej pemesh due me ndertue nji kripte per ne te dy. Dashunia nuk ka fe dhe vorri yne nuk duhet t’ia dije per kete mosperkim. Ky vendim asht nje pershendetje prej meje e prej shtepise sone per ty ne kete leter.
Fragmente nga letra “Shtepia e braktisun”, 3 tetor 1941
Shkeputur nga libri “Letra grues seme te vdekun”, nga Gjovalin Gjadri, perktheu prej gjermanishtes Ardian Ndreca, Botimet Onufri, 2017
Fotografia via @_inquieto_
