Kur gjenite takohen
Heren e pare qendrova ne Paris gjithsej nje jave, bashke me hallen e me motren. Beme tri vizita te rendesishme: ne Versaje, ne muzeun “Greven” dhe te Pikasoja. Piktori kubist Manuel Anhelo Ortis nga Granada, me te cilin me kishte njohur Lorka, me njohu me Pikason. Shkova te Pikasoja, ne rrugen “La Boeti”, aq i emocionuar dhe me respekt, sikur do te pritesha nga vete Papa.
– Erdha te ju perpara se te vizitoja Luvrin, – i thashe.
– Dhe bete mire, – m’u pergjigj ai.
Une kisha marre me vete pikturen time “Vajza nga Figerasi” te paketuar mire. Ai e veshtroi ate nje cerek ore te tere dhe nuk beri asnje koment. Pastaj u ngjitem ne katin e siperm dhe Pikasoja me tregoi shume tablo. Ai ecte tutje-tehu dhe here pas here ngrinte tablote e medha e i vendoste ne kembalec. Ne ate kaos qe mbreteronte ne studion e tij te mbushur sa nuk mbante me, ai kerkonte dhe gjente gjithcka qe deshironte te ma tregonte, duke kryer keshtu nje pune titanike, vetem e vetem per mua. Pas cdo tabloje ai me hidhte ate veshtrimin e tij te mencur e te gjalle, saqe me bente te dritherohesha. Edhe une u largova pa i thene asnje fjale. Ne prag, ne shkembyem veshtrimet qe donin te thoshin: “E kupton? – “E kuptoj!”
Shkeputur nga libri “Jeta e fshehte e Salvador Dalise, e treguar nga ai vete”, nga Salvador Dali, perkthyer nga Guri Shyri, Botimet Onufri, 2010
