Une do perpiqem te te tregoje
Se si ishte per mua
Une nuk mund ta di se si ishte per te
Ajo me telefonoi
Zeri i saj ishte i enjtur
Me frike
Perpara kesaj
Kishte shenja
Por ne nuk e dinim se ishin shenja
Une isha ulur mbi nje divan blu
Disa kilometra larg nga shtepia
Po mbaja nje filxhan me caj
Ajo me tha se ishte zgjuar pupthi
Me zemren e saj qe pomponte panik
Jo, do te kishte thene duke goditur
Apo ndoshta duke garuar
Se cfare thone njerezit
Une dija se si ta ndihmoja qe ajo te merrte fryme
Une merrja fryme me te
Thelle
Marrje e ndagalshme fryme
Nxjerrje e gjate, me e gjate fryme
Une u perqendrova mbi ate
Oh, e dashur, i thashe une
Ti nuk do te shkosh atje
Le ta kthejme kete ne favorin tone
Por une gjithmone kam besuar shume ne vullnetin tim
Une e dija
Dhe nuk e dija
Apo nuk doja t’ia dija se e dija
Ndonese mund te ndjeja ziftin e lehte te dyshemese
Ne ishim aty per nje udhetim shume, shume te gjate
Madje pa asnje mundesi per te rrembyer nje portokall apo per te krehur floket e mi
Si filloi gjithcka
Ellen Bass
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura, Nje fragment nga piktura “Dhjete gra”, 2011, Zinni Veshi
