SYTË E TU JANË KAQ TË THELLË SAQË KUR U PËRKULA PËR TË PIRË
TEK TO UNË PASHË TË GJITHË DIEJT E PASQYRUAR TË MEREMENTUAR
Të gjithë shpirtrat e dëshpëruar të vërtitur në buzë të vdekjes
SYTË E TU JANË KAQ TË THELLË SAQË KUJTESA IME HUMBET ATY
NË HIJEN E ZOGJVE TANI HUNGËRIN OQEANI
Pastaj papritur dita pastrohet dhe sytë e tu ndryshojnë
Vera kurbëzon retë mbi rasat e ëngjëjve
Qielli nuk është kurrë aq blu sa përmbi grurë
Më kot erërat ndjekin dhimbjet e blerta
Kur ato vezullojnë me lot, sytë e tu të kthjellët
Xhelozojnë parajsat më pak të ndriçuara pas shirave
XHAMI NUK ËSHTË KURRË KAQ BLU SA KUR THYHET
NËNË E SHTATË VUAJTJEVE
O DRITË E UJSHME
Shtatë brisqe kanë shpuar prizmin e ngjyrave
Drita është më e gjallë kur sëmbon mes lotëve
Irisi i mërzitur zi është më i blunjtë nga dhimbja e saj
SYTË E TU NË FATKEQËSI FORMOJNË NJË RËNIE TË DYFISHTË
KU MREKULLIA E MBRETËRVE ZBULOHET SËRISH
KUR ME ZEMRAT QË RRIHNIN ATA QË TË TRE PANË
PELERINËN E MARISË KAPUR NË DJEPIN E FËMIJËS
Sytë e Elsës
Nga Louis Aragon, poet surrealist francez
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Piktura, Veza (2022) & Skulptura, Lutja (2022) nga Mikel Temo
