Cézanne pati aftesine te kaperceje njerezoren per ta kuptuar ate; ai ne kundershtim me traditen e trajtoi figuren e njeriut sikur te ishte nje objekt i zakonshem, “duke rishqyrtuar perkufizimin klasik te artit: njeriu pjese e natyres.” Transhendenca e Cezanne-it erdhi pikerisht nga kjo marredhenie e nderlikuar e tij me dyshimin. Ai dyshoi ne gjithe procesin e tij, por dyshimi per Cézanne ishte nje obsesion gjenerues per te krijuar, brenda pamjaftueshmerise se jetes se tij, sepse ne thellesi te medyshjeve, ai ruante besimin absolut ne art, ne procesin e krijimit ne rrugen e tij drejt se panjohures.
Fragmente nga parathenia nga Mustafa Lamaj.
Shkeputur nga libri ‘Medyshjet e Cezanne’, nga Maurice Merleau-Ponty, perkthyer nga Mustafa Lamaj, Zenit, 2019.
