Me e dashura, rinia jone e bardhe
Ah rinia jone e bardhe, rinia jone e bardhte
E pakufishme, e megjithate kaq e shkurter
E cila hapet siper nesh si krahet e engjejve
E rraskapitur, ajo dashuron gjithcka
Dhe shkrihet tutje
Dhe zaliset ne horizontin e bardhe
Ah, shkon atje dhe humbet
Ne horizontin e bardhe
Iken pergjithmone
Pergjithmone, jo.
Ajo do te kthehet
Do te kthehet serish
Me brinjet e saj te bardha
Me auren e saj te bardhe
Rinia jone kaq e bardhe do te rikthehet tek ne
Ajo do te na mbaje ne duart e saj te bardha
Dhe ne nje qefin gjarperues deshmitaresh te borte
Do te na mbulojne
Rinia e bardhe, C.P. CAVAFY
Piktura, Detaj, Tre engjejt, 1822, Franz Kadlik
