Trup, kujto se sa shume te kane dashur,
Jo vetem shtreterit ku je shtrire,
Por gjithashtu ato deshirat per ty
Qe vezullonin me bollek
Neper sy,
Dhe qe dridheshin tek zeri
Dhe qe disa pengesa rastesore i bene te pavlera.
Tani qe te gjitha ato i perkasin te shkuares,
Duket sikur thuajse je plakur ne ato deshira
Si shkelqenin ato
Kujtohu, tek syte qe te veshtronin ty.
Se si dridheshin tek zeri
Per ty, kujtohu, trup.
Poezia ‘Trup, kujtohu’, nga Costantine P. Cavafy
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Piktura, Nudo e shtrire, 1917, Amedeo Modigliani