Dashuria jote më mësoi që të vajtoj
Dhe se unë kam pasur nevojë, për shekuj
Që një grua të më bëjë të vuajë
Për një grua, për të qarë në krahët e saj
Si një harabel
Për një grua që të mbledhë copëzat e mia
Si cifla të kristalit të thyer
Dashuria jote më ka mësuar, zonjëza ime, zakonet më të këqia
Më ka mësuar që të lexoj filxhanët e mi të kafesë
Mijëra herë natën
Për të shkuar tek fallxhoret
Më ka mësuar të largohem nga shtëpia ime
Për të krehur trotuarët
Dhe për të kërkuar për fytyrën tënde tek pikat e shiut
Dhe tek dritat e makinës
Dhe për të ndjekur veshjet e tua
Tek veshjet e të panjohurve
Dhe për të kërkuar për imazhin tënd
Madje…madje…
Madje edhe tek posterat e reklamave
Dhe dashuria më ka mësuar
Që të vërdallosem, për orë
Në kërkim të flokëve të ciganëve
Që të gjitha ciganet do t’i kenë zili
NË KËRKIM TË NJË FYTYRE, TË NJË ZËRI
QË ËSHTË TË GJITHA FYTYRAT DHE TË GJITHË ZËRAT
Dashuria jote ka hyrë tek unë…zonjëza ime
TEK QYTETET E TRISHTIMIT
Dhe unë përpara teje, nuk kisha
Hyrë kurrë tek qytetet e trishtimit
Unë nuk e dija se
Lotët janë personi
Se një person pa trishtim
Është vetëm hija e një personi
Dashuria jote më mësoi
Që të sillem si një djalë
Ta vizatoj fytyrën tënde me shkumës
Mbi mur
Mbi lundrimin e varkave të peshkatarëve
Mbi kambanat e kishave, mbi kryqe
Dashuria jote më mësoi, se si dashuria
E ndryshon hartën e kohës
DASHURIA JOTE MË MËSOI, SE KUR UNË DASHUROJ
TOKA NUK RROTULLOHET MË
Dashuria jote më ka mësuar gjëra
Të cilat nuk i kisha llogaritur kurrë
Kështu lexova përrallat e fëmijëve
Hyra në kështjellën e Jennies-ës
Dhe ëndërrova se ajo duhet të martohet me mua
Vajza e Sulltanit
ATO SY…
MË TË DËLIRË SESA UJI I LAGUNËS
ATO BUZË…
MË TË DËSHIRUESHME SESA LULJA E SHEGËVE
Dhe ëndërrova se do ta rrëmbeja atë si një kalorës dhe ëndërroca sikur do t’i jipja asaj varëse me perla dhe korale
DASHURIA JOTE MË MËSOI, ZONJËZA IME
SE ÇFARË ËSHTË ÇMENDURIA
MË MËSOI…SE SI MUND TË KALOJË JETA
PA ARDHUR VAJZA E SULLTANIT
Dashuria jote më mësoi
Se si të të dua ty tek të gjitha gjërat
Në një pemë të zhveshur dimri
Tek gjethet e verdha të thara
Tek shiu, tek një stuhi
Në kafenenë më të vogël, ne pinim
Mbrëmjeve…kafen tonë të zezë
Dashuria jote më mësoi, të kërkoj strehim
Të kërkoj strehim tek hotelet pa emra
Tek kishat pa emra
Tek kafenetë pa emra
Dashuria jote më mësoi…se si nata
E bymen trishtimin e të huajve
Më mësoi…se si ta shoh Beirutin
Si një grua…një tirane tundimi
Si një grua, që mbath çdo mbrëmje
Veshjet më të bukura që ajo zotëron
Dhe duke spërkatur mbi gjinjtë e saj parfum
Për peshkatarin, dhe princat
Dashuruia jote më mësoi se si të qaj pa qarë
Më mësoi se si fle trishtimi
Si një djalë me këmbët e prera
Tek rrugët Rouche dhe Hamra
Dashuria jote më mësoi që të vajtoj
Dhe se unë kam pasur nevojë, për shekuj
Që një grua të më bëjë të vuajë
Për një grua, për të qarë në krahët e saj
Si një harabel
Për një grua që të mbledhë copëzat e mia
Si cifla të kristalit të thyer
Epika e trishtimit nga Nizar Qabbani
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti