Një mijë vite, një mijë më shumë
Një mijë herë, një milion
dyer në përjetësi
Unë mund të kem jetuar një
mijë vite, një mijë herë
Një ngjitje e pafund shkallësh
Drejt një kulle shpirtërash
Nëse do të duhen edhe një
mijë vite të tjera, një mijë luftra.
Kullat lartësohen në një
pafundësi katesh në hapësirë
Mund të derdhja një milion
lot, një milion frymë,
Një milion emra, por vetëm
një të vërtetë për të përballur
Një milion rrugë, një
milion frikëra
Një milion diej, dhjetë
milion vite pasigurish
Mund të them një milion gënjeshtra,
një milion këngë,
Një milion gjëra të
drejta, një milion gjëra të gabuara në këtë ekuilibër kohe
Por nëse do të ekzistone
një e vërtetë e vetme, një dritë e vetme
Një mendim i vetëm, një
prekje e vetme e magjisë
Më pas, duke ndjekur këtë
pikë të vetme, këtë flakë të vetme,
Ky kujtim të vetëm, të përhumbur
të fytyrës tënde
Unë të dua
Unë të dëshiroj
Një mijë herë misteret e
shpalosin vetveten
Si galaksi në kokën time
Unë mund të mos kem numër,
unë mund të jem i pafajshëm
Unë mund të njoh shumë gjëra,
unë mund të jem injorant
Ose mund të kalëroj me
mbretër dhe të pushtoj toka
Ose ta fitojë këtë botë në
një dorë me letra dhe ta lër të më rrëshkasë duarsh
Unë mund të jem ushqim për
top, i shkatërruar një mijë herë
I rilindur si fëmijë i
fatit për të gjykuar mbi krimet e dikujt tjetër
Ose të mbath mantelin e një
pelegrini, ose të jem një hajdut i zakonshëm
E kam ruajur këtë besim të
vetëm, nuk kam asgjë veç besimit se
Të dua
Të dëshiroj
Një mijë herë misteret
shpalosin vetveten
Si galaksi në kokën time
Pafundësi të pathëna ende
Deri sa ti të më duash mua
…
