Ne që të
gjithë jemi të vetëdijshëm për ndjenjat që mund të shkaktojnë tek ne veshjet e dikujt
që ne duam, dashurojmë. Por këtu nuk përfshihet vetëm erotika, por veshjet e të
vdekurit shpesh kanë fuqinë e ngjalljes së pranisë së tyre sërish. Askush nuk
mund ta thotë nëse kjo është kryesisht për shkak të projektimit të kujtimeve, të
cilat formësohen teksa një “imazh” nëpërmjet veshjeve, apo qoftë nëse janë vetë
veshtjet, në të gjitha format e ndryshme që trupi ka formuar tek to, të prekin
qendrën nervore sensuale dhe pamore të dikujt.
Kjo është
një vepër e kthjellët dhe e pikturuar në mënyrë të qetë. Dera e një gardarobe të
zakoshme të përsosur, siç mund ta gjejmë ende në dhoma hoteli depresuese, të
vjetëruara në qytetet provinciale, është hapur, dhe një jetë e mbushur me
premtime lulëzon përpara nga një fustan i gjatë dhe i ngushtë gruaje, e cila njëherësh
fsheh dhe zbulon. Këtu është krijuar një trasnaprencë, e cila përmban të gjithë
tërheqjen dhe perversitetin e asaj çka është ambigue. Në këtë pikturë të vogël
eziston një atmosferë intime sekretesh muzgu dhe të dhomës private të një
gruaje.
Burimi:
https://www.renemagritte.org/homage-to-mack-sennett.jsp
Përzgjodhi
dhe përktheu – ENKELEDA SUTI.
