DUKE U SHOQËRUAR ME ËNGJËJT
U lodha së qeni grua,
U lodha nga lugët dhe tenxheret,
U lodha nga goja ime dhe nga gjinjtë e mi,
U lodha nga kozmetika dhe nga mëndafshët e mi.
Kishte ende burra që uleshin në tavolinën time,
Dhe kalonin dorë më dorë tasin që u ofroja unë.
Tasi ishte i mbushur me rrush të purpurt,
Dhe mizat fluturonin përmbi të për aromën e tij
Erdhi edhe im atë më kockën e tij të bardhë.
Por unë isha e lodhur nga gjina e gjërave.
Mbrëmë pashë njëëndërr dhe thashë…
“Ti je përgjigjja.
Ti do të jetosh më shumë se sa im shoq dhe im atë.”
Në atëëndërr ishte një qytet i përbërë nga zinxhirë
Ku Joan e çuan drejt vdekjes me rroba burrash
Dhe natyra e ëngjëjve ishte e pashpjeguar,
Asgjë nuk përbënte më të njëjtën specie,
Njëri me një hundë dhe tjetri
Me një vesh në dorë,
Njëri përtypte një yll dhe
Njëri regjistronte orbitat e saj,
Secili si një poemë që i bindej vetvetes,
Duke kryer funksionet e Zotit…
“Ti je përgjigjja,’
I thashë dhe hyra,
U shtriva poshtë portave të qytetit.
Pastraj zinxhirët m’u shtrënguan rrotull vetes
Dhe unë e humba gjininë time
Dhe aspektet e mia përfundimtare.
Adami qëndronte në të majtën time
Ndërsa Eva në të djathtën time,
Që të dy tërësishtë të paqëndrueshëm
Me botën e arsyes.
Ne gjarpëruam krahët së bashku
Dhe kalëruam poshtë diellit.
Nuk isha më një grua,
Asnjë gjë apo një gjë tjetër.
Oh, vajza të Jeruzalemit,
Mbreti më ka sjellë në dhomën e tij.
Unë jam e zezë dhe jam e bukur.
Jam hapur dhe jam zhveshur.
Nuk kam as krahë apo këmbë.
Jam e gjitha lëkurë si një peshk.
Unë nuk jam më shumë grua
Nga sa ishte Krishti burrë.
NGA ANNE SEXTON
Cdo njeri ne mua eshte nje zog
Dhe te gjithe krahet e mi po rrahin.
Nga Anne Sexton
Jeto ose vdis, por mos helmo cdo gje.
Nga Anne Sexton
Une jam vetem ketu ne
Vet mendjen time.
Nuk ka asnje harte
Dhe nuk ka asnje rruge.
Mendje e llojit te vet
Ashtu sic eshte edhe jotja.
Nga Anne Sexton
Sic e kane thene:
Dashuria dhe kollitja
Nuk mund te fshihen.
As nje kolle e vogel.
As nje dashuri e vogel.
Nga Anne Sexton
Vendose veshin afer shpirtit tend dhe degjo fort. – Anne Sexton
Djemtë dhe vajzat sonte janë një.
Ata shkopsisin bluzat.
Ata çlirojnë xixillonjat.
Ata heqin këpucët.
Ata fikin dritën.
Krijesat vezulluese janë të
mbushura me gënjeshtra.
Ata po hanë njëri-tjetrin.
Janë të mbingopur.
Natën, vetëm…
Unë martohem me shtratin.
NGA ANNE SEXTON
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti.
