Nëpër rrymat e gjakut
Trupi im në trupin tënd
Pranverë e natës
Gjuha ime prej dielli
në pyllin tënd
Trupi yt një bark i
trazuar
Unë grurë i kuq
Nëpër rrymat e kockave
Unë natë
Unë ujë
Unë pyll që lëviz
përpara
Unë gjuhë
Unë trup
Unë kockëdiell
Nëpër rrymat e natës
Pranverë trupash
Ti nata e grurit
Ti pyll në diell
Ti duke pritur ujin
Barku yt i trazuar me
kocka
Nëpër rrymat e diellit
Nata ime në natën tënde
Dielli im në diellin
tënd
Gruri im në barkun tënd
të trazuar
Pylli yt në gjuhën time
Nëpër rrymat e trupit
Ujë natën
Trupi yt në trupin tim
Pranverë kockash
Pranverë diejsh
Boshti nga Octavio Paz
Nuk ka
Një shpirt të vetëm midis pemëve
Dhe unë nuk e di se ku kam shkuar
Ku pa kë nga Octavio Paz
E kthej faqen e ditës
Duke shkruar më thonë
Nga lëvizja e qerpikëve të tu
Hyj tek ti
Vërtetësia e errësirës
Unë kërkoj prova të errësirës, kërkoj
Të pi verë të zezë
Merri sytë e mi dhe thërrmoji
Një pikë natë
Mbi majën e gjirit tënd
Mistere të karafilit
Duke i mbyllur sytë e mi
I hap brenda syve të tu
Gjithmonë zgjuar
Mbi shtratin e tij granat
Gjuha jote e lagësht
Ka ujëvara
Në kopshtin e venave të tua
Me një maskë gjaku
Kaloj nëpër mendimet e tua me vështrim të zbrazët
Amnezia më drejton
Në anën tjetër të jetës
Përtej nga Octavio Paz
Flokët e tu humbasin në pyll
Këmbët e tua më prekin
E fjetur ti je më e madhe sesa nata
Por ëndrra jote është sa kjo dhomë
Sa shumë që jemi ne që jemi kaq pak!
Jashtë kalon një taksi
Me ngarkesën e tij me fantazma
Lumi që digjet aty në krah
Vërshon mbrapsht
A do të jetë nesër një ditë tjetër?
Agimi i fundit nga Octavio Paz
Dëgjomë siç dëgjohet shiu
Jo më vëmdnje, por e shpërqëndruar
Me hapa të lehtë, si rigon i imët
Ujë që është ajër, ajër që është kohë
Dita ende po largohet
Nata ende duhet të vijë
Figuracione mjegulle
Tek kthesa
Figuracione kohe
Tek përkulja e këtij pushimi
Dëgjomë siç dëgjohet shiu
Pa më dëgjuar, dëgjo çfarë them
Me sy të hapur përbrenda, në gjumë
Me të pesta shqisat zgjuar
Po bie shi, hapa të lehtë, një mërmërimë rrokjesh
Ajër dhe ujë, fjalë pa peshë
Çfarë jemi dhe jemi
Ditët dhe vitet, ky çast
Kohë papeshë dhe dhimbje e rëndë
Dëgjomë siç dëgjohet shiu
Asfalti i lagur po shkëlqen
Rrymat ngrihen dhe largohen
Nata hapet dhe më shikon mua
Ti je ti dhe trupi yt një rrymë
Ti dhe fytyra jote e natës
Ti dhe flokët e tu, vetëtimë e ngeshme
Ti kalon rrugën dhe hyn në ballin tim
Hapa uji nëpër sytë e mi
Dëgjomë siç dëgjohet shiu
Asfalti po shkëlqen, ti kalon rrugën
Është mjegull, duke u endur natën
Është natë, e flejtur në shtratin tënd
Është gurgullima e dallgëve në frymën tënde
Gushtërinjtë e tu prej uji ma spërkasin ballin
Gishtërinjtë e tu prej flakësh mi djegin sytë
Gishtërinjtë e tu prej ajri hapin qerpikët e kohës
Një pranverë vizionesh dhe ringjalljesh
Dëgjomë siç dëgjohet shiu
Vitet kalojnë, çastet rikthehen
A i dëgjon hapat në dhomën ngjitur?
Jo këtu, jo atje: ti i dëgjon ato
Në një kohë tjetër që është tani
Dëgjoji hapat e kohës
Shpikësin e vendeve pa peshë, askund
Dëgjoje shiun që vërshon në tarracë
Nata është tani më shumë natë në korije
Vetëtima ka bërë fole midis gjetheve
Një kopësht në mëshirë të fatit hyn
Hija jote mbulon këtë faqe
Siç dëgjohet shiu nga Octavio Paz
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
