Prite me një filxhan të kaltër
Prite mbrëmjeve në pranverë, mes
parfumit të trëndafilave
PRITE ME DURIMIN E NJË KALI TË TRAJNUAR
NË MALE
PRITE ME SHIJEN E DALLUAR, ESTETIKE TË
NJË PRINCI
PRITE ME SHTATË JASTEKË RESH
Prite dhe mos u ngut
Nëse ajo mbërrin vonë, prite
Nëse ajo mbërrin herët, prite
Mos i frikëso zogjtë e flokëve të saj të
gërshetuara
Merre tek ballkoni për të parë hënën që
zhytet në qumësht
Prite dhe ofroji asaj ujë përpara verës
Mos i vështro thëllëzat binjake që flenë
mbi gjoksin e saj
Prite dhe preke me butësi dorën e saj
kur ajo ta mbështesë filxhanin mbi mermer
Sikur të ishe duke mbajtur vesën për të,
prite
Fliti siç do t’i fliste një flaut telit
të frikësuar të violinës
Sikur ta dijse se çfarë do të sjellë e
nesërmja
Prite dhe shkëlqeje natën për të unazë
pas unaze
Prite deri kur nata të të flasë kështu:
Nuk ka asnjeri gjallë veç ju të dyve
Merre butësisht deri në vdekjen që kaq
shumë e dëshiron
Dhe prite
PRITE nga MAHMOUD DARWISH
Ndërmjet Ritës dhe syve të mi
Është një pushkë
DHE KUSHDO QË E NJEH RITËN
GJUNJËZOHET DHE I LUTET
HYJNISË NË ATO SY NGJYRËMJALTI
Dhe unë e kam puthur Ritën
Kur ajo ishte e re
Dhe më kujtohet se si u afrua
Dhe se si krahët e mi mbuluan gërshetët
më të vetmuar
Dhe më kujtohet Rita
Ashtu siç kujton harabeli rrymat e tij
AH, RITA
NDËRMJET NESH JANË NJËMILIONË HARABELË
DHE IMAZHE
Dhe shumë vendtakime
Që zjarrmohen nga një pushkë
EMRI I RITËS ISHTE NJË FESTË NË GOJËN
TIME
TRUPI I RITËS ISHTE NJË DASËM PËR GJAKUN
TIM
Dhe unë humba tek Rita për dy vjet
Dhe për dy vjet ajo fjeti tek krahët e
mi
Dhe në bëmë premtime
Përmbi kupat më të bukura
Dhe ne u dogjëm në verën e buzëve tona
Dhe ne lindëm sërish
Ah, Rita
Çfarë do t’i kishte kthyer sytë e mi nga
sytë e tu përpara kësaj pushke
Veçse një apo dy dremitje apo reve
ngjyrëmjalti?
Një herë e një kohë
OH, HESHTJA E MUZGUT
NË MËNGJES HËNA IME MËRGONTE NË NJË VEND
TË LARGËT
Drejt atyre syve ngjyrëmjalti
Dhe qyteti i rrëmbeu të gjitha
këngëtaret
Dhe Ritën
NDËRMJET RITËS DHE SYVE TË MI
NJË PUSHKË
RITA DHE PUSHKA nga MAHMOUD DARWISH
Është natë dhe ajo është e vetmuar
Dhe unë jam i vetmuar si ajo
Ndërmjet qiriut të saj dhe timit janë dy
tavolina të zbrazta
Në këtë restorant dimri
Asgjë nuk e shqetëson heshtjen ndërmjet
nesh
Ajo nuk më shikon kur unë e kap duke
këputur një trëndafil
Nga gjinjtë e saj dhe unë nuk e shikoj
kur ajo më kap
Duke pirë një puthje nga vera ime…
Ajo nuk e thërrmon bukën e saj dhe unë
nuk derdh ujë
Mbi mbulesën prej letre
Asgjë nujk e shqetëson qetësinë ndërmjet
nesh
Ajo është vetëm dhe unë jam vetëm me
bukurinë e saj
Përse nuk na sjell së bashku brishtësia?
E pyes veten:
Përse të mos ta shijoj verën e saj?
Ajo nuk më shikon teksa e vështroj
Duke kryqëzuar këmbët e saj dhe unë nuk
e shikoj teksa ajo më
Vështron kur heq pallton time. Asgjë e
imja nuk e shqetëson atë
Dhe asgjë e saj nuk më shqetëson mua, ne
jemi në harmoni
Me harresën…
Darka jonë, secili prej nesh vetëm,
është e shijshme
ZËRI I NATËS ËSHTË BLU, unë nuk jam
vetëm
Dhe ajo nuk është vetëm teksa ne
dëgjojmë së bashku
Kristalin e saj
Asgjë nuk e shqetëson natën tonë
Ajo nuk thotë:
DASHURIA KA LINDUR NJË KRIJESË E GJALLË
Dhe unë nuk them:
DASHURIA ËSHTË KTHYER NË NJË IDE…
Por mesa duket kështu qënka
ËSHTË NATË DHE AJO ËSHTË E VETMUAR…nga
MAHMOUD
DARWISH
Të prek siç prek një violinë e vetmuar
periferitë e një vendi të largët
Durueshëm lumi kërkon pjesën e vet tek
shiu
Dhe, rrahje pas rrahjeje, një e nesërme
që kalon nëpër poema afrohet
Kështu unë mbaj toka të largëta dhe ato
më mbajnë në rrugën e udhëtarit
Mbi një pelë të përbërë nga virtytet e
tua, shpirti im dallgëzohet
Një qiell natyral i përbërë nga hijet e
tua, krizantemë pas krizanteme
Unë jam biri i asaj që ti bën në tokë,
biri i plagëve të mia
Që kanë ndriçuar çerdhimin e shegëve në
kopshtet e tu të mbyllur
Nga jaseminët rrymat e gjakut të natës
të bardha. PARFUMI YT
DOBËSIA IME DHE SEKRETI YT, ME NDJEKIN
SI KAFSHIMI I GJARPRIT. DHE FLOKËT E TU
JANË NJË TENT ERE NGJYRËVJESHTE. Unë eci
duke folur
Me fjalët e fundit që beduini i tha një
çifit pëllumbash
TË PREK SIÇ PREK VIOLINA MËNDAFSHIN E
KOHËVE TË LARGËTA
Dhe rreth meje dhe teje mbin bari i një
vendi të lashtë
I ri
SONETI V nga MAHMOUD DARWISH
Për të të dashur ty apo për mos të të
duashur ty
Largohem, duke lënë pas meje
Adresa të dyshimta për të humbur dhe
pritur
Për ata që do të kthehen; ata i dinë
Orët që vizitojnë vdekjen time, kështu
vijnë
Ti je ajo që unë nuk dua
Kur të dua. Muret e Babilonit
Tkurren ditën; sytë e tu zmadhohen
Dhe fytyra jote skuqet verbueshëm
Dikush do të mendonte se ti nuk ke
lindur ende; nëse nuk do të ishim ndarë më parë
Nëse nuk do të më kishe prerë
Në tarracat e stuhisë çdo fjalë është e
bukur
Çdo takim një lamtumirë
Asgjë ndërmet nesh përveç këtij takimi
Asgjë përveç kësaj lamtumire
Për të të dashur ty apo për mos të të duashur ty
Balli im ikën prej meje
Unë ndjej që ti je asgjë apo gjithçka
Që ti do të humbasësh
Për të të dëshiruar ty apo për mos të të
dëshiruar ty
Murmurima e rrymave përcëllohet në
gjakun tim
Ditën që do të të shikojë
Do të largohem
Unë u përpoqa të ndreqja miqësinë e gjërave
të humbura
U krye!
Unë u përpoqa të mburrja sytë e afta për
të përmbajtur çdo rënie
Unë u përpoqa të skalisja rreth teje një
emër të përshtatshëm për një ulli
Por lindi një yll
Unë të dua ty kur të them se nuk të dua
ty
Fytyra ime bie
Një lum i largët shpërbëhet në trupin
tim. Dhe në pazar
Ata shesin gjakun tim si supe me kanaçe
Unë të dua ty kur të them se të dua ty
Grua që ke vendosur brigjet e Mesdheut
Mbi prehrin e saj, gardenjat e Azisë
Mbi shpatullat e saj, dhe të gjithë zinxhirët
Në zemrën e saj
Për të të dëshiruar ty apo për të mos të
të dëshiruar ty
Murmurima e rrymave, fëshfërima e
pishave
Vërshimi i oqeanëve dhe pendët e
bilbilave
Të gjitha përcëllohen në gjakun tim
Ditën që do të të shikoj
Do të largohem
Unë hesht
Unë qaj
Nuk ka një kohë të veçantë për të qarë
apo për të heshtur
Ti je ngashërima ime e vetme
Si je heshtja ime e vetme
Lëkura ime shtrëngohet rreth grykës
sime; nën dritaren time
Era marshon në uniformë; errësira
Zemërohet pa paralajmërim
Kur ushtarët do të braktisin palmat e
duarve të mia
Unë do të shkraj diçka
Kur ushtarët do të braksitin këmbët e
mia
Unë do të eci pak
Kur ushtarët do të braktisin vizionin
tim
Unë do të shikoj ty dhe do të zbuloj veten
sërish
Për të të kënduar ty apo për mos të të kënduar ty
Ti je kënga e vetme
Ti më këndon mua nëse hesht
Ti je heshtja e vetme
PSALMI NJË nga MAHMOUD
DARWISH
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
