“Kam nje deshirim pervec deshirimit. Tjeter deshirim nga ai qe mbush gjoksin e viteve. Gjerat i afrohen asaj sikur te mos dine destinacion tjeter. Ato thone: Pa te ne nuk do te ishim bere. Sikur ajo te ishte me e madhe se vetvetja, hapet, shtriqet, nuk kenaqet kurre. Ajo deshiron te cliroje veteveten nga vetevetja dhe te kapet mes qiellit dhe tokes.” – Adonis.
E imagjinoj dashurine time
Duke frymuar me mushkrite e te gjitha gjerave
Dhe qe me arrin si poezia e
Trendafilave apo e pluhurit
Me flet emeblsisht per gjithcka
Dhe ia peshperit lajmet e saj universit
Sic bejne era dhe dielli
Kur ndajne gjoksin e natyres
Apo kur derdhin bojen e dites
Mbi librin e tokes
Nga Adonisi
Te dua
Sikur te gjitha zemrat te ishin
Pasqyre e zemres sime
Nga Adonisi
Po dridhem ne fytin tend
Fjalet e tua jane te lyera me gjakun tim
Nga Adonis
Ditet e mia jane emri i saj
Endrrat, kur qielli eshte i pagjume
Mbi dhimbjen time, jane emri i saj
Obsesioni eshte emri i saj
Dhe dasma, kur vrasesi dhe sakrifica perqafohen
Eshte emri i saj
Dikur kam kenduar: cdo trendafil teksa perpiqet, eshte emri i saj
Teksa shtegton, eshte emri i saj
A mbaroi rruga, a ka ndryshuar emri i saj?
Nga Adonis
Perse ndodh qe kur vij drejt teje, mund te eci vetem mbrapsht?
Nga Adonisi
Kam nje deshirim pervec deshirimit
Qe mbush gjokset e viteve
Gjerat afrohen sikur te mos njihnin ndonje destinacion tjeter
Ato thone: Pa te ne nuk do te mund te ishim bere
Sikur te ishte me i madh se vetja
Ky lengim rritet
Zgjerohet
Dhe nuk kenaqet kurre
Kerkon te cliroje vetveten nga vetvetja
Dhe ta mbertheje qiellin me token
Nga Adonis
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
