Ky
është episodi i tretë.
Episodi
i parë ishte ‘Pagodes’, e cila na çoi në lindjen e largët.
E
dyta, ishte një ‘Mbremje në Granada’, Spanjë.
Pjesa
e tretë, nuk ka të bëjë me një vendndodhje gjeografike, por me diçka që e
magjepste Debussy-n – ujin. Një shembull, i kësaj ëshë pjesa e mrekullueshme për
orkestër e titulluar ‘La mer’ (Deti). Përgjatë gjithë jetës, Debussy ka qenë i
mrekulluar pas ujit dhe është përpjekur të gjejë mënyra të ndryshme për ta përshkruar
atë nëpërmjet tingullit.
Nuk
duhet të harrojmë se, burimet parësore të frymëzimit të Debussy-t, ishin letërsia
dhe natyra. Teksa e dëgjon, thuajse mund ta ndjesh ujin që rrjedh, megjthëse më
duhet t’ju them se kjo është shumë subjektive.
Më
duket se, këtë pjesë të tretë nga Debussy e kam mësuar kur isha 13-të ose 14-të
vjeç dhe mbaj mend që në atë kohë po lexoja ‘Romeo dhe Zhulietën’ nga
Shekspiri. Dhe, për mua kjo ishte muzika e Romeos dhe e Zhulietës. Edhe sot e kësaj
dite, kur e luaj këtë pjesë, kam një fraksion sekonde kur mendoj për atë kohë. Kështu,
këto frymëzime sugjestionuse janë shumë personale (2:02).
Mendoj
se, do të jini në një mëndje me mua kur ju them se edhe ju e dëgjoni ujin tek
rrjedh përgjatë gjithë pjesës. Më pas, edhe kur shfaqet papritur një melodi e
fshehur, ajo ende mbetet shumë likuide, e rrjedhshme, ashtu si vet uji (3:00). Më
pas, e gjitha kjo ndihmon në ndërtimin e një klimaksi, që shfaqet papritur sepse
siç e dëgjuat deri tani e gjithë pjesa është shumë e paqtë. Ndërsa, na del
përpara syve një shkëndijë (4:02).
Burimi:
https://www.youtube.com/watch?v=Ybr7pR_d_x0&list=PLErHuBsy75wzNtI5pjaDqwyM_C_RdipXn&index=8
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
