Nga ARTSY
Si
artist i ri, Paul Klee u influencua shumë nga ‘Der Blaue Reiter’ (Kalorësit Blu),
pasi ai takoi në vitin 1911, Franz Mark, Kandinsky, dhe Macke. Ai u përzgjodh
si pjesë e rrethit të tyre një vit më pas, kur ata e përfshinë në ekspozitën e
dytë të grupit, si edhe në almanakun e tyre, që formalizoi teoritë e grupit dhe
që lartësoi antarët e saj. Nga andej e tutje, vepra e Klee-s u bë gjithnjë edhe
më abstrtakte, që synonte mishërimin e metafizikes.
Veprat
e hershme e Klee-s konsistonin kryesisht në vizatime dhe printime bardhe e zi.
Pas një udhëtimi në Tunizi me Macke dhe piktorin zviceran Louis Moilliet në
vitin 1914, çdo gjë ndryshoi. Peisazhi shpirtëror, si e ardhur nga një botë
tjetër, i shkretëtirës dhe perëndimet flakëruese e trazuan imagjinatën e
Klee-s, duke e frymëzuar që të përfshinte në veprat e tij ngjyrat dhe format
abstrakte që paraqesin emocione dhe energji. Pas fillimit të Luftës së Parë Botërore,
Macke dhe Marc të dy u vranë në betejë (përkatësisht në vitet 1914 dhe 1916)
dhe përmbajtja e pikturave të Klee-s devijoi më tej larg nga bota fizike. Tek
piktura “Présentation du Miracle” e vitit 1916 e Klee, ai portretizon një
dimesion larg nga realiteti i luftës, ku ka magji dhe mrekulli.
Disa
vite më pas, në vitin 1920, Klee shkroi bazat e “Kredos së tij krijuese,” vërtitej
rreth fjalëve të urta: “Arti nuk riprodhon të dukshmen; por ajo e bën të
dukshme.” Këto fjalë lanë mbresa të pashlyeshme tek bashkëmoshatarët e tij si
Egon Schiele, si edhe tek surrealistët që erdhën pas tij.
Burimi:
Përzgjodhi
dhe përktheu – Enkeleda Suti.
