Ne Italia na dukej si nje vorreze e madhe ku italianet losin teater. Loja e tyne asht nji Profani! E kaluemja duhet lane ne paqe. Romaket e mocem kane vdeke. Ata nuk cohen ma. Mbi vorret e tyne rriten lule, por une verej se ato me te hijshmet jane mbledhe prej shpirtnave te medhaj te dikurshem te Italise, per italianet e sotem nbesin vec gjetht e vyshkun qe kane teprue. Bota ashtu rrotullue, forcat jane zhvendose. Roma nuk ngrihet ma madhnueshem mbi qytetet e tjera. Popuj tjere jane zgjue. Ata e kapin jeten ma thelle, i japin trajte me duert e forta dhe thadrojne me ngulm arritjet e tyne ne te. Shpirti i Italise ka shterre. Ai s’mundet me luejt ma akorde mbreslenese.
Fragmente nga letra “Semundje dhe vdekje”, 20 korrik 1942
Shkeputur nga libri “Letra grues seme te vdekun”, nga Gjovalin Gjadri, perktheu prej gjermanishtes Ardian Ndreca, Botimet Onufri, 2017
Piktura, Lahutistja, 1899, Edwin Austin Abbey
