Pushkini im
E para qe mesova nga Pushkini ish kjo – qe ate e vrane. Pastaj mesova qe Pushkini eshte nje poet, kurse Dantesi – nje francez. Dantesi e urrente Pushkinin, sepse vet nuk mund te shkruante poezi dhe e thirri ne duel, domethene, e ndolli ne debore dhe atje e vrau me pistolete, na bark. Keshtu, qysh tre vjece, une e dija fort mire qe poeti ka bark dhe ndermend te gjithe poetet me te cilet u takova dikur, – per kete bark te poetit, qe aq shpesh eshte bosh, dhe ku Pushkini u qellua, vuaja jo me pak sesa per shpirtin e tij. Prej duelit te Pushkinit, tek une nisi motra. Edhe dicka – fjala bark per mua ka dic te shenjte, – madje, shprehja e thjeshte “me dhemb barku” me mbulon me dallgen e nje bashkendjesie, qe me dritheron, duke me larguar cdo lloj humori. Me kete te shtene, ne, te gjithe, na qelluan ne bark.
Shkeputur nga libri ‘Tetori ne vagon’, proze dhe poezi, nga Marina Cvetajeva, perkthyer nga Korab Hoxha, Aleph, 2019
