Shfaqja e dites fillonte perhere me nje objekt kokeforte, te pranishem e te paperfillshem. Ajo niste me nje subjekt te shfaqur, te vertete e te dhimbshem. Dita fillonte ne nje hapesire dhe ne nje permase rreth nje qendre dhe nje orbite. Me disa ngjyra dhe disa vellime. Me shume zera dhe me disa hungerime. Ajo ecen dhe i ndjen si trokellima qe e terheqin deri ne zvarritjen e ndaleses se fundit. Ajo eshte Venere. Venera eshte dhe ishte qysh ne prehistori. E kane quajtur edhe Laussel (Lousel). Ajo eshte grua. Per here te pare e kane pare trupin e saj rrafsh te shtrire mbi gurin shkemb. Priste dike, per te shkembyer ne natyre fuqine e harbimit.
Pjese nga “Venera e parkut”
Fragmente nga libri me perceptime “21/21”, nga Milka Agolli, Botimet Ombra GVG, 2022
Piktura, Leda, Gillis Congnet
