Para 1900-es njeriu besonte se Zoti e do ate (njeriun) te pavdekshem, ne kuptimin me konkret te fjales. Asgje nuk dukej e pamundur dhe as nuk ishte e tille. Te gjitha utopite lejoheshin. Ndersa loja me kohen ka qene perhere me e bukura nga te tera. Me tej: njerezit ngjanin mjaft mire ne cdo kendveshtrim me pararendesit e me pasardhesit.
Disa vjet para 1900-es, ditet ishin te gjata dhe njerezit enderronin boten tone. Ishim endrra e tyre.
Shkeputur nga romani ‘Jeta fillon te premten’, nga Ioana Parvulescu, perkthyer nga Kopi Kycyky, Botimet Pegi, 2017
