U ula ne gjymtyret e ftohte te nje peme
I zhveshur dhe era po frynte
Ti qendroje poshte ne nje pallto te rende
Pallto qe ti ke veshur
Dhe kur ti e hape ate
Duke mbajtur gjoksin tend
Tenja te bardha fluturuan prej aty
Dhe cfaredolloj gjeje qe ti the
Ne ate cast ra qetesisht mbi toke
Toka ne kembet e tua
Bora pluskonte poshte nga rete tek veshet e mi
Tenjat nga pallto jote fluturuan ne bore
Dhe era teksa leviznte nen krahet e mi
Nen mjekren tende, angulloi si nje femije
Une nuk do ta di kurre
Perse jetet tona dalin per me keq
As ti nuk do ta dish
Rete u zhyten ne krahet e mi dhe krahet e mi u ngriten
Tani ato po ngrihen
Une lekundem ne ajrin e bardhe te dimrit
Dhe yjet qajne
Shtrihen mbi lekuren time
Nje fushe fieri mi mbulon syzet
I fshi qe te te shohe ty
Une kthehem dhe pema kthehet me mua
Gjerat nuk jane vetem vetvetja ne kete drite
Ti i mbyll syte e tu dhe pallto jote
Bie nga shpatullat e tua
Pema terhiqet si nje dore
Era futet ne frymen time
E megjithate asgje nuk eshte e sigurt
Poema qe ka vjedhur keto fjale nga goja ime
Mund te mos jete kjo poeme
Njeriu ne peme
Mark Strand
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
#art #poetry #markstrand #enkeledasuti #notoriousmovie #carygrant #ingridbergman
