Nga
vendi i akullt ku të kanë vendosur njerëzit
E ul trupin tënd në tokën e dielltë, të ngratë
Ata nuk e dinin se edhe unë gjithashtu duhet të fle në të
Dhe të ëndërroj në të njëjtin jastëk
Të vendos në tokën e dielltë, me
Kujdesin e ëmbël të një nëne për fëmijën e saj që dremit
Dhe toka do të jetë një djep i butë
Kur të presë trupin tënd të lënduar prej fëmije
Shpërndaj pjesëza toke dhe pluhur trëndafili
Në ajrin e hënës dhe pluhurin blu
Atë çka mbetet nga ty si një i burgosur
E lë duke kënduar hakëmarrjen time të dashur
Asnjë dorë nuk do të arrijë në thellësitë e errta
Për t’u zënë me mua mbi grushtin e kockave të tua
Poezia “Sonet Vdekje I”
Nga Gabriela Mistral
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Fotografia, Andre Quarante
