Në një vend të injoruar prej meje
Një ditë ti mund të kthehesh
ATËHERË UNË DO TË DËGJOJ ZËRIN TËND
DHE DO TË QAJË SI NJË FËMIJË
Që ngjitet tek muret e braktisura të shtëpisë
Grua, dikur ti më shoqëroje
Tani është vdekja
Ti më the:
“REALITETI ENDET MES SYVE TANË”
Ata bishtalecë të gjatë mbledhur rreth trupit tënd
Për të fjetur afër meje si një gur i hapur
ISHTE SUBSTANCA JOTE, LËKURA
KU MBYTESHIN DUART E MIA
Unë po ecja pas gishtërinjve të mi
Kthyer në një zgjim
VETËDIJA JOTE SI NJË YLL
MA DOGJI MASKËN
Në kornizën e zbrazët të fytyrës sime
Bëra një fole natën
Më pas në qendër u ngrit
DRITA E SHPIRTIT TËND KTHYER NË SY
Poezia “Gruaja e munguar”
Alejandro Jodorowsky
Përzgjodhi dhe përktheu Enkeleda Suti
Imazhi via @carloslin.flores
