Bota eshte ashtu sic duket
Para pese shqisave te mia
Dhe perpara te tuve, qe jane
Kufijte e te mijave
Bota e te tjereve
Nuk eshte e jona: jo e njejte
Ti je trupi prej uji qe jam edhe une
Ne, se bashku
Jemi lumi
I cili teksa behet me i thelle
Ngarende me ngadale, me i paster
Imazhe jete
Sapo ne i marrim ato
Ato na marrin ne
Qe vijne bashkerisht
Ne nje ritem
Por gjerat formohen vete
Ne vete dilirin tone
Ajri ka madheshtine
E zemres qe frymoj
Dhe dielli eshte si drita
Me te cilen e sfidoj
I verber ndaj te tjereve
I erret, gjithmone i pakujdesshem
Ne shohim gjithmone brenda
Ne shohim nga vendet me intime
Duhet pune dhe dashuri
Per te pare keto gjera me ty
Per t’u shfaqur, si uji
Me reren, gjithmone nje
Askush nuk do te me shohe plotesisht
As nuk eshte askush ashtu sic e shoh une
Ne jemi dicka me shume sesa ajo qe shohim
Dicka me pak se sa ajo qe shohim
Disa pjese te se teres kalojne pa u vene re
Askush nuk na ka pare neve
Ne nuk kemi pare askend
Te verber sic jemi nga te shikuarit
Poezia “Bota eshte ashtu sic duket”
Nga Miguel Hernandez
Perzgjodhi dhe perktheu Enkeleda Suti
Skulptura, Atlantea nga Stanislav Szukalski
