‘Pasi ti ike, unë të mbaja fjalime të gjata ty. Flisja me ty gjatë gjithë kohës, edhe pse isha vetëm. Jam endur me muaj të tërë duke të folur ty. Tani nuk di se çfarë të them. Ishte me e lehtë kur vetëm të imagjinoja. Madje imagjinoja që edhe ti flisje me mua. Dhe ne kishim biseda të gjata, ne të dy. Ishte njësoj sikur ti të ishe ulur aty. Mund të të dëgjoja, mund të të shikoja, të të mbaja erë. Mund të dëgjoja zërin tënd. Ndonjëherë zëri yt më zgjonte. Më zgjonte në mes të natës, sikur të ishe në një dhomë me mua. Pastaj…ngadalë ai u zhduk. Nuk mund të të imagjinoja dot më. U përpoqa të të flisja me zë të lartë, por aty nuk kishte asgjë. Nuk të dëgjoja dot më. Pastaj…thjesht hoqa dorë. Çdo gjë ndali. Ti thjesht…u zhduke. Dhe tani unë po punoj këtu. E dëgjoj zërin tënd gjatë gjithë kohës. Zërin tënd e ka çdo burrë.’
Paris, Texas, 1984
Regjia nga Wim Wanders
