Mbi poezinë
Nga Wallace Stevens
– Imagjinata është romantiku.
– Romantiku është faza e parë (jo-pezhorative) e marrëzisë.
– Poeti është Zot, apo më mirë, poeti i ri është Zot. Poeti plak është endacak.
– Të japë ndjesinë e freskisë dhe të gjallërisë së jetës është një nga qëllimet e vyera të poezisë.
– Poezia është një trajtë e melankolisë.
– Poezia nuk është vetjake.
– Poezia është një mënyrë shëlbimi.
– Realja është vetëm themeli, por ama është themeli.
– Poezia ia përshfaq vetveten vetëm të paditurit.
– Në një masë të madhe, problemet e poetëve janë dhe probeme të piktorëve, ndaj poetët duhet t’i drejtohen shpesh literaturës së pikturës për të shqyrtuar problemet e veta.
– E gjithë poezia është poezi eksperimentale.
– Në poezi duhet të duash fjalët, idetë, shëmbëlltyrat dhe ritmet më tërë fuqinë tënde.
– Poezia duhet të jetë irracionale.
– Mendja s’është asgjë në jetë, veç asaj që mendojmë për të.
– Ndërsa arsyeja shkatërron, poeti duhet të krijojë.
– Nuk ndodh përditë që bota ta ujdisë veten në një poezi.
– S’ka gjë më të bukur në jetë, veç jetës.
Dije:
– Se e gjithë bota është lëndë për poezinë.
– Se nuk ekziston ndonjë lëndë e posaçme poetike.
– Sentimentalizmi është dështim i ndjenjës.
– Vera dhe muzika nuk bëjnë mirë deri në mesditë. Ndërsa poezia është si lutja, në kuptimin qëështë më e efektshme në vetmi dhe në kohët e vetmisë, si, për shembull, në mëngjes herët.
– Poezia është arti i të diturit.
– Detyra e poetit është të studiojë dhe të kuptojë botën e trilluar.
– Çdo poet duhet të ketë diç prej fshatari.
– Poeti është prift i së padukshmes.
– Romantizmi është për poezinë si dekoracioni për pikturën.
– Kemi bërë shumë në jetë. Ditari i jetës rrallëështë ditar lumturie.
– Poezia duhet t’i bëjë qëndresë thuajse me sukses inteligjencës.
(Shkëputur nga Revista Letrare, HELICON Nr. 2, maj 2014, përkthyer nga Azem Qazimi)
