Sërish dhe sërish
Kam
lexuar librat e tu
Pa dëshiruar
kurrë që të të njihja
THËTHIJ
ALFABETIN E GJAKUT
PËRTYP
PLUHURIN E HEKURT TË FJALËVE TË TUA
PUTH
IMAZHET E TUA SI GOJË TË NJOMA
NDËRSA
FARAT E ZEZA TË RROKJEVE TË TUA
FLUTUROJNË,
FLUTUROJNË, FLUTUROJNË
Në
mushktritë e mia
Të papërkthyera,
të papërkthyeshme
Ti je i
rrënjosur brenda meje
Jo ti,
por ti-ja
E
poemave të tua
BURRI I FJALËS
DASHNORI
QË GËRMON NË TOKËN E HUAJ
Të një
gruaje nga Amerika e Veriut
Dhe mbjell një foshnje
Fëmijë
dashurie i Whitman-it
I kryqëzuar
me gjuhën spanjolle
EMBRION,
FIDAN, I PËRZIER
I GJUHËS TIME
Të pashë
një herë
Mishin tënd
Në Kolumbi
Lëndën
time shpirtërore
Dhe ty
shpirtin vizitor
Si Buda
Ti u ule
përpara një Bude
Dhe
audienca
Zgjati qafën
Për të të
marrë brenda
Shfaqje e çmendur
Poet
vizitor
Ti u ule
i veshur
NË
MISHIN TËND
TË TRASHË DHE PERANDORAK
Doja të të ngushëlloja
Dhe jo të
të ngulja sytë
FJALËT
TONA E NJIHNIN NJËRA-TJETRËN
KJO
MJAFTONTE
Tani ti ke vdekur
Nga
fashizmi dhe kanceri
Librat e
tu të thërrmuar
Takëmi i
vajit mbi dysheme
DETI VËRSHON NËPËR SHTËPINË TËNDE
Në Isla
Negra
ÇIZMET E
GJATA TË ZEZA
ECIN MBI UJË
Poet i
maceve dhe i portokalleve të kuqe
I elefantëve shenjtorë
Poet i
pjatave të thyera
I Maçu Piçut
Poet i
panterave
Poet i
limonave
Poet i
dritës së limontë
Mizat grumbullohen
Më të
trasha se boja mbi një faqe
DHE
POEZIA NXIHET
SI
BABANET E MBIPJEKURA
Fashistët që ti i urreje
Komunistët
që i dashuroje
Errësojnë
dritën, limonat
Me gumëzhimat
e tyre
NE ISHIM BASHKË
NË
KRAHUN E DRITËS
Ne ecëm
bashkë
Megjithëse su takuam kurrë
SYTË NUK JANË POLITIKË
AS SHIJE
DHE
MISHI KA GJITHMONË SHIJE KRIPE
SI DETI
Dhe deti
I kthen
mbrapsht mizat
Poezia “Për Pablo Neruda”
Nga
Erica Jong
Përzgjodhi
dhe përktheu Enkeleda Suti
